Hirado (平戸)
Historia
Stocznia	Kawasaki, Kobe
Położenie stępki	10 sierpnia 1910
Wodowanie	29 czerwca 1911
Nippon Kaigun
Wejście do służby	17 czerwca 1912
Wycofanie ze służby	1 kwietnia 1940
Los okrętu	złomowany w 1947
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	5000 t (normalna) 5040 t (pełna)
Długość	144,8 m
Szerokość	14,2 m
Zanurzenie	5,1 m
Napęd
2 turbiny parowe o łącznej mocy 22 500 shp, 16 kotłów, 2 śruby
Prędkość	26 węzłów
Zasięg	10 000 Mm przy 10 w.
Uzbrojenie
8 dział kal. 152 mm 4 działa kal. 76 mm 2 karabiny maszynowe 3 wyrzutnie torped kal. 457 mm
Załoga	414

Hirado (平戸) − japoński krążownik pancernopokładowy drugiej klasy typu Chikuma (zwanego też typem Yahagi), ostatniego tej klasy zbudowanego dla floty cesarskiej. Uczestniczył w działaniach I wojny światowej, po jej zakończeniu stacjonował na Filipinach i w Chinach. Od 1940 roku, wycofany ze służby liniowej, był używany jako hulk mieszkalny. W 1947 roku został złomowany.

Budowa |

Krążowniki pancernopokładowe typu Chikuma były ostatnimi okrętami tej klasy zbudowanymi dla Cesarskiej Marynarki Wojennej. Przy ich projektowaniu wykorzystano doświadczenia wojny rosyjsko-japońskiej. Trzeci i ostatni okręt typu został zamówiony w 1909 roku w stoczni koncernu Kawasaki w Kobe. Stępkę pod budowę położono 10 sierpnia 1910 roku, zaś wodowanie odbyło się 29 czerwca 1911 roku. Nazwa krążownika pochodziła od miasta Hirado w prefekturze Nagasaki. Do służby we flocie imperialnej okręt wszedł 17 czerwca 1912 roku.

Opis konstrukcji |

Kadłub "Hirado" miał długość całkowitą 144,8 m, szerokość maksymalną 14,2 m i średnie zanurzenie 5,1 m. Wyporność normalna wynosiła 500 ton metrycznych, pełna 5040 ton. Jego napęd stanowiły dwie turbiny parowe typu Curtis (wyprodukowane również przez stocznię Kawasaki) o łącznej mocy 22 500 shp, napędzające dwie śruby. Parę do turbin dostarczało 16 kotłów parowych, z których spaliny odprowadzane były przez cztery wysokie kominy o okrągłym przekroju. Zastosowanie nowatorskich w konstrukcji turbin pozwoliło uzyskać wysoką jak na owe czasy prędkość maksymalną, na próbach przekraczającą 26 węzłów, ale ich niedopracowana konstrukcja sprawiała wiele kłopotów w późniejszej eksploatacji.

Podstawowe uzbrojenie okrętu stanowiło 8 pojedynczych dział kal. 152 mm, wyposażonych w maski ochronne, umieszczonych po jednym na pokładach dziobowym i rufowym oraz po trzy na każdej burcie na sponsonach na śródokręciu. Uzupełniały je cztery działa szybkostrzelne kal. 76 mm oraz dwa przenośne przeciwlotnicze karabiny maszynowe. Ponadto krążownik dysponował trzema wyrzutniami torpedowymi kal. 457 mm.

Przebieg służby |

Na początku I wojny światowej "Hirado" znalazł się w grupie okrętów japońskich wysłanych w pościg za Niemiecką Eskadrą Wschodnioazjatycką admirała von Spee. Razem z pancernikiem "Satsuma" patrolował rejon Sumatry, usiłując przechwycić krążownik SMS "Emden". W 1917 roku, wraz z bliźniaczym "Chikuma", został oddelegowany do Australii, gdzie japońskie okrętu miały za zadanie osłaniać tamtejsze konwoje przed zagrożeniem ze strony niemieckich rajderów.

Po zakończeniu wojny krążownik był wykorzystywany do reprezentowania japońskich interesów na wodach filipińskich i południowochińskich. Powtarzające się problemy z niedopracowanymi turbinami systemu Curtisa powodowały częste pobyty w stoczniach remontowych. W związku z tym "Hirado" praktycznie nie brał udziału w operacjach floty podczas wojny chińsko-japońskiej pod koniec lat 30. Przez pewien czas służył jako okręt szkolny, po czym 1 kwietnia 1940 roku został wycofany ze służby liniowej. Pod nazwą "Hai Kan Nr 11" był wykorzystywany jako hulk mieszkalny w Kure, a potem w Iwakuni. Przetrwał całą II wojnę światową, został złomowany w 1947 roku.

Bibliografia |

• Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugène M. Kolesnik (red.): Conway's all the World's Fighting Ships, 1860−1905. London: 1979. ISBN 0-85177-130-0.


• Michał Glock: Japoński krążownik Hirado. "Modelarstwo Okrętowe" nr 13 (6/2007). ISSN 1895-2216.